De Dreaming

Het concept 'tijd'
De dreaming wordt vaak verstaan als een bepaalde periode in tijd, die verschilt van de Europese conceptie van  tijdseenheid. Het is niet bedoeld als een lang vervlogen tijdperk, maar als een continue entiteit, vanwaar Aboriginals komen, waar ze naar toe gaan en ook naar terugkeren. Kunst is één van de manieren waarmee Aboriginals communiceren en de verbondenheid met de dreaming behouden.
Wanneer de Aboriginals de kenmerken van de ‘droomtijd’voorvaderen aannemen, hetzij in dans, zang of kunst en wanneer zij de ‘heilige’ plaatsen bewaren en in ere houden, dan zullen de geesten van de voorvaderen vernieuwd worden.

Ons ‘land’
Het is de natuurlijke wereld die tegelijkertijd ook de link is tussen de mensen en de Dreaming, meer specifiek, het land ( omgeving ) waartoe een persoon behoort. Aboriginals voelen zichzelf verbonden en ook met een deel van deze natuurlijke habitat. Deze specifieke relatie houdt ook een aantal verantwoordelijkheden in, zoals de bescherming van het land en de voortzetting en overlevering van de verhalen en dreamings ( spirits ) eigen aan het land waar zij wonen.

De verantwoordelijkheden van hun land
Deze verantwoordelijkheden houden o.a. in :  het in stand houden van aloude gebruiken en rites, het naleven van Aboriginal wetten, het respecteren en in stand houden van heilige en geheime ceremonies. De invloed van de dreaming is zelfs terug te vinden in hun dagelijkse leven.
De dreamings worden doorgegeven d.m.v. zang, dans, verhalen, schilderijen, kunstvoorwerpen, de jacht en het verzamelen van voedsel, alsook door hun sociale contact dat de ruggengraat vormt voor hun samenleving.

De individuele link met de dreaming
Voor de Aboriginals die het traditionele geloof nog volgen, is de dreaming zeer persoonlijk. Elke Aboriginal is gelinkt aan zijn/haar dreaming (of Totem). Dit geloof houdt in dat de voorouders, die het Aboriginal landschap gecreëerd hebben, ook echt geleefd hebben en daarna veranderd zijn in speciale fenomenen die men overal in het landschap tegenkomt.

De dreaming van een ongeboren kind
In dit héél vroege stadium van het leven, tijdens de zwangerschap, gelooft men dat de foetus geactiveerd is door de ‘geesten van de baby’s’. Deze geesten zijn verscholen op heilige plaatsen en wanneer een zwangere vrouw naar deze plaatsen komt, dan zullen de geesten de foetus verrijken met hun aanwezigheid. Over het algemeen associeert de moeder dit gebeuren met de plaats waar ze was toen ze voor het eerst bewust was van haar zwangerschap. Omdat elk deel van het landschap duidelijk geïdentificeerd is met een 'Dreamtime' geest- voorouder is er over het algemeen geen probleem met het toewijzen van de 'dreaming' of 'totem' van het ongeboren kind.

Conceptie
Sommigen veronderstelden dat de Aboriginals geen besef hadden van de fysieke gemeenschapsdaad tot de conceptie, niets is minder waar. Het is gewoon een zaak van de nadruk te leggen op de traditionele Aboriginal waarden waarin zij geloven, zoals de geestelijke identiteit een vitaal belang heeft in de conceptie. Dit geloof versterkt ook de spirituele en fysische band die Aboriginals hebben met het land.

De banden met het land
Wanneer een traditionele Aboriginal naar het landschap kijkt, ziet hij altijd meer dan wij zien, dit komt door het sterke bewustzijn van de aanwezigheid van de 'Dreamtime' voorouders. Rondom zich zien zij allerhande tekens en signalen, zoals rivieren en valleien, speciale rotsformaties, gesplitte rotsen waardoor de voorouders zich een weg gebaand hadden, enz. Soms zien zij ook de lichamen van hun voorouders of die van hun vijanden in rotsen, stenen en bomen. Deze 'geesten' zijn daar altijd aanwezig en zijn noch onvriendelijk noch gevaarlijk, vandaar dat Aboriginals zich dikwijls terugtrekken om met de geesten te praten, om genezing te vragen of om raad te vragen. Dit creëert een enorm sterke band met het land, want is de aarde niet de moeder van alle leven???

De bewakers
Door deze interpretatie van het landschap is het zo dat vele plaatsen in Australië heilig zijn voor traditionele Aboriginals. Deze plaatsen moeten dan ook beschermd worden door Aboriginals die dan de bewakers worden van de heilige plaatsen. Deze verantwoordelijkheden zijn duidelijk vastgelegd door het gebied waar die bepaalde groep Aboriginals leven. Heden ten dage vormt dit de basis om bepaalde delen van Australië terug in Aboriginal Land te krijgen, de zogenoemde 'land claims'.

Cultureel erfgoed
De Dreamtime is even belangrijk voor de Aboriginals als de Heilige Bijbel voor de Christenen en de Koran voor de Moslims. De Dreamtime is nog steeds aanwezig bij de Aboriginals vandaag de dag, het is een spirituele en sociale basis die terug gaat naar de tijd van hun voorouders.
In sommige gebieden waar de traditionele Aboriginals overleden zijn, probeert men toch nog zoveel mogelijk de kennis van de dreamings terug te vinden. Daar Aboriginals geen schrift hebben en alles mondeling van generatie op generatie moet overgeleverd worden, gaat veel kennis verloren.

Iedereen is een artiest
Net zoals alle kunst symboliseert Aboriginal kunst de wereld, het landschap en het geloof van de mensen. Traditionele kunst reflecteert de dreamings & dreamtime alsook een belangrijk deel van de ceremonies.

Kunst in de traditionele Aboriginal gemeenschap
Het concept kunst in traditionele Aboriginal gemeenschap is zeer verschillend met kunst in het algemeen. In die traditionele gemeenschap zijn de activiteiten, zoals dans, zang, lichaamsbeschildering, zandmozaïeken, het maken van gebruiksvoorwerpen, manden weven, enz. niet beschouwd als kunst als dusdanig. Al deze activiteiten horen thuis in het dagelijkse leven van de Aboriginal en zijn/haar dreamings. Niemand was bestempeld als kunstenaar en toch zijn allen wel degelijk kunstenaars nu. Deze ommekeer is er inderdaad gekomen door de westerlingen die hun cultuur naar waarde begonnen te schatten en die ook ontdekten dat er een verhaal zat achter de schilderijen.